Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. I OSK 1918/19

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędziowie Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. L. i J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 2193/18 w sprawie ze skargi M. L. i J. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 22 marca 2019 r. (sygn. akt I SA/Wa 2193/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) określanej dalej jako "P.p.s.a." - oddalił skargę M. L. i J. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] września 2018 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z [...] kwietnia 2018 r. odmawiającą skarżącym potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Jak wynika z akt sprawy, w szczególności treści ww. decyzji powodem odmowy było niespełnienie przez właściciela mienia (majątku ziemskiego [...] i folwarku [...] w woj. [...]) J. P., jak również przez jego spadkobierców, warunku "repatriacji" na terytorium Polski. Organy uznały, że w świetle przepisów ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), określanej dalej jako "ustawa zabużańska", niezbędną przesłanką uprawniającą do potwierdzenia prawa do rekompensaty jest powrót właściciela lub jego spadkobierców na terytorium Polski w jej powojennych granicach. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało natomiast, że ani właściciel mienia J. P., ani jego spadkobiercy po opuszczeniu byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nigdy nie powrócili na terytorium Polski w jej powojennych granicach. J. P. w związku z okolicznościami związanymi z wojną rozpoczętą w 1939 r. w warunkach przymusu opuścił tereny byłej Rzeczypospolitej Polskiej. Został aresztowany przez NKWD i wywieziony do więzienia w Mińsku, a następnie w 1940 r. zamordowany w Katyniu. Jego żona i dzieci zostały wywiezione do Kazachstanu, skąd następnie wyjechali wraz z armią gen. Andersa. Do Polski nigdy nie powrócili. R. P. (ojciec skarżącego J. P.) zmarł w Hiszpanii, K. P. zmarła w Wielkiej Brytanii, a M. L. zamieszkuje w Stanach Zjednoczonych Ameryki.