Postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I OSK 3081/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wr 150/17 o odrzuceniu skargi A. H. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu w przedmiocie przedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 27 kwietnia 2018 r. odrzucił skargę A. H. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu w zakresie przedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej. Jak wywodziła skarżąca, obowiązek ten wynikał z art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, ze zm., dalej: p.w.KAS).

Odrzucając skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm., dalej: p.p.s.a.) Sąd I instancji uznał, że ocena charakteru prawnego propozycji służby dowodzi, że nie stanowi ona klasycznej formy decyzji administracyjnej, ani też innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej podjętych w ramach bądź też poza postępowaniami określonymi w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. oraz dodatkowo nie istniał przepis prawny, który obligowałby organ do przedstawienia stronie skarżącej propozycji dalszej służby. Skarga na bezczynność organu w tej sytuacji nie mogła zostać uznana za dopuszczalną.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego postanowienia A. H., reprezentowana przez adwokata, zarzuciła naruszenie przepisów prawa, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 165 ust. 7 p.w.KAS, poprzez błędną wykładnię i zastosowanie oraz uznanie, że propozycja pracy lub służby nie jest decyzją administracyjną i w związku z tym organ nie pozostaje w bezczynności i nie jest zobowiązany do jej przedłożenia podczas gdy w sposób władczy i jednostronny kształtuje sytuację prawną skarżącego w konsekwencji czego Sąd błędnie uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych i skargę odrzucił, czym naruszył konstytucyjne gwarancje prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP);