Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. II OSK 1783/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Y. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt IV SAB/Wa 1731/19 w sprawie ze skargi Y. S. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt IV SAB/Wa 1731/19, po rozpoznaniu skargi Y. S. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania - w punkcie 1 stwierdził, że Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu odwołania Y. S. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...]; w punkcie 2 stwierdził, że bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w punkcie 3 przyznał od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz Y. S. sumę pieniężną w wysokości 800 zł; w punkcie 4 zasądził od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz Y. S. kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji Y. S. wniosła skargę na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zarzucając naruszenie art. 7, 8 § 1, 12 § 1-2, 35 § 1-3 oraz art. 36 § 1-2 K.p.a. Skarżąca podniosła, że organ nie załatwił sprawy w terminie określonym w K.p.a., ponieważ wniesione przez nią w dniu [...] maja 2019 r. odwołanie od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...], odmawiającej skarżącej zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium RP, nie zostało dotychczas rozpatrzone. Skarżąca wniosła o: stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności, stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązanie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie jednego tygodnia od daty uprawomocnienia się wyroku, przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w kwocie 7056 zł oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Skarżąca podniosła, że zasądzenie sumy pieniężnej na jej rzecz jest szczególnie uzasadnione, z uwagi na bezpodstawne przedłużanie postępowania przez organ II instancji, brak możliwości wyjazdu przez skarżącą poza terytorium Polski, brak możliwości zarejestrowania nowego pojazdu, przedłużająca się niepewność skarżącej dotycząca legalności pobytu, utrata zaufania do władz publicznych.