Postanowienie NSA z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. II OZ 79/20

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. J., K. J., A. K. i P. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1157/19 odrzucającego skargę R. J., K. J., A. K. i P. Z. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 16 lipca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1157/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R. J., K. J., A. K. i P. Z. (skarżący) na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z 27 lutego skarżący wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości: [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucając skargę wskazał, że skarga została wniesiona w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), dalej "u.s.g.". Następnie wyjaśnił, że w niniejszej sprawie skarżący zaskarżyli uchwałę z dnia [...] maja 2017 r., a zatem zastosowanie w tej sprawie będzie miał przepis art. 101 ust. 1 u.s.g. w brzmieniu obowiązującym do 1 czerwca 2017 r. Wniesienie skargi należało więc poprzedzić wezwaniem Rady do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, który to obowiązek wynika z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z poźn. zm.) w zw. z art. 101 ust. 1 u.s.g. Podniósł, że nie można instytucji wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia nie można traktować jako czynności niewywołującej żadnych skutków prawnych, która może być powtarzana wielokrotnie bez ograniczeń, gdyż takie rozumienie wezwania stawiałoby wnoszących skargi w pozycji bardziej uprzywilejowanej, niż inne podmioty wnoszące skargi na podstawie innych przepisów, a w konsekwencji byłoby sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości wszystkich podmiotów wobec prawa. Wskazując na postanowienie składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2002 r. wyjaśnił, że wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia określone w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały jednokrotnie, a następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu.