Postanowienie NSA z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. I OSK 1607/18

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Stasikowski po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.U. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. akt II SAB/Rz 166/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. U. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie braku złożenia propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. akt II SAB/Rz 166/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę A. U. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie braku złożenia propozycji służby.

W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że w złożonej skarżącej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 dalej p.w.k.a.s.) przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. propozycji zatrudnienia wskazano, iż zaproponowane warunki zatrudnienia po ich przyjęciu będą obowiązywać od dnia 1 czerwca 2017 r. Oświadczenie o ich przyjęciu zostało złożone w dniu 12 czerwca 2017 r., co oznacza, że stosunek służby z dniem wskazanym w propozycji przekształcił się w stosunek pracy ze skutkiem od dnia 1 czerwca 2017 r. (powyższe wynika z art. 171 ust. 1 p.w.k.a.s.).

Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że propozycje zatrudnienia /służby przedstawiane w oparciu o art. 165 ust. 7 p.w.k.a.s. nie są władczym, jednostronnym oświadczeniem woli organu administracji publicznej (lub innego podmiotu sprawującego w zleconym mu zakresie funkcje administracji publicznej), skierowanym do zewnętrznego adresata, rozstrzygającym indywidualną sprawę administracyjną (autorytatywnie konkretyzujące administracyjnoprawny stosunek materialny), podjętą na podstawie i w celu konkretyzacji generalno - abstrakcyjnych norm prawnych powszechnie obowiązujących oraz normy kompetencyjnej, w trybie i w formie przewidzianej normami proceduralnymi, kończącym administracyjne postępowanie jurysdykcyjne (decyzje, postanowienia) w sposób o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 1-3 P.p.s.a. Nie stanowią one również aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Propozycja warunków zatrudnienia lub służby stanowi mieszczącą się w granicach władztwa służbowego (pracowniczego) czynność (akt) organu stanowiącą jedynie pewien etap realizacji ustawowego stanu faktycznego, którego dopełnieniem jest oświadczenie funkcjonariusza (pracownika) o przyjęciu propozycji (art. 171 ust. 1 p.w.k.a.s.) albo o odmowie przyjęcia propozycji, albo niezłożenie oświadczenia (art. 170 ust. 1-2 p.w.k.a.s.). Dopiero propozycja wraz z dopełniającym ją elementem w postaci odpowiedniej reakcji funkcjonariusza tworzy pełny stan faktyczny, który wywołuje skutki z mocy samego prawa (przekształcenie stosunku służbowego /pracowniczego albo jego wygaśnięcie). W tym sensie czynność organu polegająca na złożeniu propozycji, o której mowa w art. 165 ust. 7 p.w.k.a.s. nie jest samodzielną czynnością administracyjnoprawną dotyczącą bezpośrednio i konkretyzującą prawa lub obowiązki, które wynikają z przepisów prawa. Taka czynność nie jest również aktem lub czynnością podjętą w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, a także postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. W konsekwencji, w świetle powyższego należało kolejno stwierdzić, że P.p.s.a. wyklucza możliwość rozpoznania skargi na bezczynność w przedmiocie złożenia propozycji pracy /służby. Żądana przez skarżącą czynność organu w postaci przedstawienia propozycji służby (uzupełnienia propozycji pracy) nie mieści się bowiem w katalogu spraw określonych w art. 3 § 2 pkt 8 i 9 P.p.s.a. Skarżąca będąc funkcjonariuszem celnym otrzymała propozycję zatrudnienia. Składając 12 czerwca 2017 r. oświadczenie o przyjęciu warunków zatrudnienia stała się pracownikiem służby celnej i z tego też tytułu nie podlega ochronie administracyjnoprawnej. Zgodnie z art. 165 ust. 3 p.w.k.a.s., pracownicy zatrudnieni w izbach celnych oraz urzędach kontroli skarbowej oraz funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbach celnych albo w komórkach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych stają się z dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, z zastrzeżeniem art. 170, odpowiednio pracownikami zatrudnionymi w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, albo funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej pełniącymi służbę w jednostkach KAS i zachowują ciągłość pracy i służby. O ile użyty w tych przepisie zwrot "odpowiednio" mógłby ewentualnie wskazywać na obowiązek złożenia dotychczasowemu funkcjonariuszowi propozycji służby, to jednak przeczy temu treść pozostałych przepisów, z których wynika możliwość alternatywnego przedstawienia funkcjonariuszom propozycji służby, zatrudnienia, bądź też brak przedstawienia którejś z propozycji. Nieprzedstawienie zaś dotychczasowemu funkcjonariuszowi propozycji służby (ograniczenie się do propozycji pracy) nie stanowi żadnego z wymienionych przypadków, w którym droga sądowoadministracyjna byłaby dopuszczalna.