Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. I OSK 2267/18

Przepis art. 13 ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym jest przepisem, który nie łączy się z żadną inną regulacją, która wskazywałaby w jaki sposób, ewentualnie jaki podmiot (statio fisci), miałby realizować obowiązki Skarbu Państwa z niego wynikające. Tymczasem z art. 11 ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu wynika, że pojazdy, wobec których rozpoczął się, ale trwa nadal termin mający skutkować ich przepadkiem, w efekcie tego przepadku stają się własnością powiatu. Z kolei art. 12 ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu odnosi się do postępowań w sprawie przejęcia pojazdów nie odebranych przez osoby uprawnione - postępowania te w całości przechodzą do właściwości starostów. Jedynie wskazany wyżej art. 13 ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu reguluje skutki faktyczne zaistniałe, a mianowicie wskazuje na Skarb Państwa jako generalnie odpowiedzialny za koszty powstałe z tytułu przechowywania pojazdów, które objęte były dawnymi regulacjami, ale od 11 czerwca 2009 r. nie mogły przejść na własność Skarbu Państwa. Art. 13 ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu koresponduje w związku z tym z brzmieniem art. 130a ust. 5f Prawa o ruchu drogowym zabezpieczając możliwość domagania się przez powiaty od Skarbu Państwa zwrotu kwot poniesionych za okres przechowywania pojazdów przed 4 września 2010 r.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia NSA Rafał Stasikowski po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2748/16 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2016 r. znak [...] w przedmiocie zobowiązania do zapłaty kosztów przechowywania pojazdu 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], 2. umarza postępowanie administracyjne, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz Wojewody [...] kwotę 949 (słownie: dziewięćset czterdzieści dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.