Postanowienie NSA z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. II OSK 1197/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 1144/19 o odrzuceniu skargi Gminy [...] na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2019 r. znak [...] w przedmiocie zameldowania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt III SA/Kr 1144/19 odrzucił skargę Gminy [...] (dalej powoływanej jako Gmina) na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2019 r., znak [...] w przedmiocie zameldowania.

Z akt sprawy wynika, że Burmistrz Miasta [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r., znak [...] odmówił zameldowania K. Ł. na pobyt stały w lokalu w [...] przy ul. [...].

Odwołanie od tej decyzji wniosła K. Ł. i zostało ono uwzględnione przez Wojewodę Małopolskiego, który wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] września 2019 r. uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o zameldowaniu wymienionej osoby w lokalu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucając wniesioną przez Gminę skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., obecnie Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.; dalej określanej jako P.p.s.a.) odwołał się do utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego z którego wynika, że organ gminy, który w pierwszej instancji wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego w tej sprawie i to bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy. Zwrócił przy tym uwagę, że dopuszczenie możliwości wniesienia skargi przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia. Z jednej strony uprawnienia władcze w zakresie rozstrzygnięcia, z drugiej - uprawnienia strony, która kwestionuje poprzez skargę takie rozstrzygnięcie. Uprawnień takich nie przewidują przepisy o postępowaniu administracyjnym ani sądowoadministracyjnym. Jak stwierdził Sąd, odnosi się to także do organu pierwszej instancji, któremu żaden przepis nie przyznaje uprawnienia do przekształcenia się w określonej fazie postępowania z organu podejmującego władcze rozstrzygnięcia w podmiot kwestionujący takie rozstrzygnięcia w drodze skargi.