Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2020 r., sygn. II OSK 1399/19

Administracyjne postępowanie

Dnia 28 kwietnia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 623/18 w sprawie ze skargi F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 623/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę skarżącej Spółki na zaskarżone postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy uzgodnienia pozwolenia na budowę. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.

Postanowieniem z dnia [...] września 2017 r., nr [...], [...] Konserwator Zabytków odmówił uzgodnienia pozwolenia na nadbudowę budynku frontowego - etap II budynku mieszkalnego, wielorodzinnego przy ul. [...] w W. oraz umorzył postępowanie w sprawie uzgodnienia pozwolenia na przebudowę ww. obiektu.

Zażalenie na ww. postanowienie wniosła skarżąca Spółka.

Zaskarżonym postanowieniem Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy ww. postanowienie organu I instancji.

Minister wskazał, że przedmiotowy budynek zgodnie z zarządzeniem Prezydenta [...] z [...] lipca 2012 r., [...], ujęty jest w gminnej ewidencji zabytków (art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zwanej dalej: "u.o.z.", oraz art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwanej dalej "u.p.z.p.", wskazuje na ścisłe powiązanie ewidencji zabytków z formami ochrony konserwatorskiej wymienionymi w art. 7 pkt 4 u.o.z.) i nie jest wpisany do rejestru zabytków; jednak posiada określone cechy charakterystyczne istotne z punktu widzenia ochrony konserwatorskiej. Objęte postępowaniem uzgodnieniowym (w trybie art. 39 ust. 3 Prawa budowlanego) roboty budowlane, polegają na realizacji nadbudowy trzykondygnacyjnej kamienicy poprzez rozbiórkę dachu mansardowego i podwyższeniu obiektu o cztery kondygnacje, co wiąże się z wykonaniem szybu windowego. Taki zaś zakres robót (planowana nadbudowa) jest niedopuszczalna pod względem konserwatorskim. Inwestycja doprowadzi bowiem do powstania kubatury porównywalnej do istniejącego budynku historycznego, która będzie dominować nad nieruchomością z XIX w. W efekcie dojedzie do całkowitej zmiany charakteru architektonicznego kamienicy i bardzo znaczącej utraty jej wartości zabytkowych. Ponadto dla tego budynku w planie miejscowym (uchwała Rady [...] z [...] października 2010 r., nr [...]) ustalono indywidualną ochronę. Z treści § 9 ust. 22 planu miejscowego wynika jednoznacznie, że plan nie przewiduje możliwości każdego typu i zakresu nadbudowy tej nieruchomości, lecz tylko takie podwyższenie, które nie będzie ingerować w zachowane elementy i charakter zabytku, a jednocześnie zostanie uzgodnione przez konserwatora zabytków. Nadbudowa przewidziana w projekcie wiąże się z całkowitym przekształceniem charakteru architektonicznego budynku. Odmowa uzgodnienia pozwolenia nie stoi zatem w sprzeczności z planem miejscowym. Ponadto Minister wskazał, że z ww. nadbudową powiązana jest realizacja szybu windowego. Negatywne stanowisko wobec powiększenia budynku oznacza niemożność realizacji ww. prac we wnętrzach.