Postanowienie NSA z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. I OSK 2384/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 447/17 o odrzuceniu skargi E.J. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie rozpatrzenia odwołania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", postanowieniem z 11 maja 2018 r. odrzucił skargę E.J. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...], dalej jako "DIAS", w przedmiocie rozpatrzenia odwołania.

W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarga podlega odrzuceniu jako niepodlegająca kognicji sądów administracyjnych. WSA powołał się na art. 3 § 2, § 2a i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.); dalej jako "p.p.s.a". Według WSA czynność organu polegająca na złożeniu propozycji, o której mowa w art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), dalej jako "PwKAS", nie jest samodzielną czynnością administracyjnoprawną dotyczącą bezpośrednio i konkretyzującą prawa lub obowiązki, które wynikają z przepisów prawa, gdyż samo złożenie propozycji nie wywołuje samodzielnie prawno-kształtujących skutków. Jedynie propozycja nowych warunków służby przybiera postać decyzji, której zaskarżenie następuje w drodze administracyjnej, zgodnie z art. 169 ust. 4 PwKAS. W pozostałych przypadkach ustawodawca wyłączył drogę administracyjną. Sąd ten powołał się również na ustawę z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1947 ze zm.), dalej jako "ustawa o KAS".