Postanowienie NSA z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. I OSK 2114/18

Służba celna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt IV SAB/Gl 270/17 o odrzuceniu skargi G.D. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie złożenia propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt IV SAB/Gl 270/17 odrzucił skargę G.D. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie złożenia propozycji służby.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że z treści art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej jako "p.w.KAS"), wynika, że wskazane w tym przepisie organy administracji publicznej - o ile miały taki zamiar - składają pracownikom propozycje zatrudnienia, a funkcjonariuszom propozycje służby, względnie nie przedstawiają im takiej propozycji. Zdaniem Sądu, przedłożenie propozycji zatrudnienia funkcjonariuszom możliwe było jedynie po uprzednim uregulowaniu ich sytuacji formalnoprawnej jako funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej. Skoro organ administracji skarbowej uprzednio nie unormował sytuacji formalnoprawnej skarżącego to tym samym złożona mu propozycja zatrudnienia musi być widziana jako propozycja służby i w przypadku przyjęcia jej traktowana jako decyzja administracyjna. Następstwem przydania tej propozycji takiego charakteru jest stwierdzenie, że od takiej decyzji skarżącemu przysługiwał wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy oraz służy skarga do sądu administracyjnego. Jednocześnie Sąd podzielił pogląd organu, że art. 165 ust. 7 p.w.KAS wskazuje, że ustawodawca pozostawił kierownikom jednostek organizacyjnych tam wskazanych, autonomiczne prawo w zakresie złożenia lub braku złożenia propozycji podległym pracownikom i funkcjonariuszom. Oznacza to, że organ nie miał wynikającego z przepisów prawa obowiązku przedstawienia stronie skarżącej pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby (tzw. milczenie organu). W konsekwencji nie można zwalczać bezczynności organu, w sytuacji gdy organ nie miał obowiązku podjęcia działania w danej formie i w określonym trybie, a zatem brak jest w niniejszej sprawie przedmiotu postępowania administracyjnego.