Postanowienie NSA z dnia 17 września 2020 r., sygn. II GZ 260/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Skoczylas po rozpoznaniu w dniu 17 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 71/20 w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach bez koncesji postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 71/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] listopada 2019 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach bez koncesji.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że znane mu są z urzędu dokumenty znajdujące się w sprawie dotyczącej skarżącej spółki o sygn. akt I SPP/Sz 2/20. Na dokumenty składają się: sprawozdanie finansowe wg stanu na dzień 30 listopada 2019 r., sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., bilans, rachunek zysków i strat, zeznanie CIT-8 za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., sprawozdanie finansowe za rok obrotowy 2017, sprawozdanie zarządu Spółki z działalności w roku obrotowym 2017 wraz z bilansem i rachunkiem zysków i strat za 2017 r., deklaracje VAT-7 za okres od stycznia do października 2019 r. WSA wskazał, że z przeanalizowanych dokumentów wynika, że Skarżąca uzyskała przychody netto ze sprzedaży produktów w kwocie 1.254.745,94 zł ponosząc przy tym koszty działalności operacyjnej w kwocie 1.219.455,41 zł i inne koszty finansowe w kwocie 3.123,02 zł. Ostatecznie Skarżąca wykazała za badany okres sprawozdawczy zysk z działalności w wysokości 26.874,08 zł. W zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2018 r. Skarżąca wykazała przychody w kwocie 1.254.748,14 zł, koszty uzyskania przychodów w wysokości 1.219.457,04 zł oraz dochód w wysokości 35.291,10 zł. Z kolei w rachunku zysków i strat za okres od 1 stycznia 2019 r. do 30 listopada 2019 r. Skarżąca wykazała przychody netto ze sprzedaży produktów w kwocie 1.268.255,92 zł oraz pozostałe przychody operacyjne w kwocie 1.077.262,25 zł, koszty działalności operacyjnej w kwocie 2.582.198,42 zł, pozostałe koszty operacyjne w kwocie 4.587,66 zł oraz inne koszty finansowe w kwocie 9.576,50 zł. Natomiast na dzień 30 listopada 2019 r. Skarżąca wykazała stratę z działalności w wysokości 277.136,42 zł. Sąd podniósł również, że zgodnie z oświadczeniem skarżąca posiada również środki pieniężne w kasie w wysokości 2.933,55 zł. Złożone deklaracje VAT-7 dowodzą, że spółka regularnie, w każdym miesiącu, dokonywała dostaw towarów i świadczyła usługi oraz nabywała towary i usługi.