Wyrok NSA z dnia 22 października 2020 r., sygn. II GSK 4045/17

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 22 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M W, P P od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 lipca 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 424/17 w sprawie ze skargi M W, P P na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w P z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza solidarnie od M W, P P na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 lipca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej: WSA w Rzeszowie lub Sąd I instancji) oddalił skargę M W i P P (dalej: skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w P (dalej: Dyrektor) z dnia [...] lutego 2017 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzją z [...] października 2016 r. Naczelnik Urzędu Celnego w K wymierzył solidarnie skarżącym karę pieniężną w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry. Decyzja ta została przesłana drogą elektroniczną z użyciem platformy e-PUAP na adres elektroniczny adwokata K B , wskazany w pełnomocnictwie szczególnym, tj. [...]i uznana za doręczoną w dniu 18 października 2016 r.

Pełnomocnik skarżących wniósł odwołanie od tej decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Wskazał, że dostęp do decyzji uzyskał po raz pierwszy w siedzibie organu 29 listopada 2016 r. Wyjaśnił, że decyzja oraz powiadomienia o niej wysłane zostały wprawdzie na adres podany w pełnomocnictwie, ale ten był omyłkowo wskazanym adresem skrzynki elektronicznej na prywatnym serwerze (faktycznie nieistniejącym do dnia 24 listopada 2016 r.) i nie stanowił adresu elektronicznego na platformie e-PUAP zdatnego dla celów doręczeń w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa. Pełnomocnictwo szczególne złożone do sprawy nie zawierające "adresu elektronicznego" nie spełniało wymogu, o którym mowa w art. 138c § 1 O.p. Obarczone było zatem brakiem formalnym, o uzupełnienie którego poprzez wskazanie wymaganego przez przepis prawa adresu elektronicznego,tj. adresu konta na platformie e-PUAP organ winien był wezwać pełnomocnika. Skoro organ nie dysponował "adresem elektronicznym", możliwa więc była alternatywna, przewidziana w art. 144 § 5 O.p., forma doręczenia pełnomocnikowi pism, tj. w siedzibie organu.