Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2020 r., sygn. II GSK 614/18

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Wałejko po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 796/17 w sprawie ze skargi D.P.I. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 796/17, po rozpoznaniu skargi D.P.I. uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oraz orzekł o kosztach postępowania.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

W wyniku przeprowadzonej w dniu 1 czerwca 2016 r. kontroli drogowej kierowanego przez D.P.I. (dalej: skarżący) zespołu pojazdów, na który składał się samochód marki Renault o nr rej. [...] wraz z przyczepą marki WIOLA o nr rej. [...], którym przewożono dwa samochody osobowe z Niemiec do miejscowości R. ustalono, że kierujący pojazdem nie posiada zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego rzeczy, licencji na wykonywanie transportu drogowego rzeczy ani zaświadczenia o przewozie drogowym na potrzeby własne, a kontrolowany pojazd - którego waga wyniosła 5,5 t - nie jest wyposażony w tachograf. W chwili zatrzymania skarżący stwierdził, że wykonuje przewóz na rzecz przedsiębiorcy M.D., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: [A.], R.. W toku postępowania administracyjnego skarżący odwołał te zeznania i stwierdził, że przewóz drogowy nie został mu zlecony przez M.D., a przewożone w dniu kontroli samochody osobowe należały do skarżącego. Z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków: M.L., J.W. i J.W. wynikało, że nabyli oni samochody bezpośrednio od skarżącego. M.D. oświadczył, że użyczył skarżącemu, na podstawie ustnej umowy, zespół pojazdów, którym ten kierował w dniu kontroli.