Wyrok NSA z dnia 16 października 2020 r., sygn. I GSK 447/18

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska, Sędzia NSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.), Sędzia WSA (del.) Piotr Kraczowski, Protokolant Marta Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 16 października 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółka z o.o. Spółka komandytowa w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Bk 343/17 w sprawie ze skargi A. Spółka z o.o. Spółka komandytowa w B. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Bk 343/17 oddalił skargę A. Spółka z o.o. Sp. komandytowa w B. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności rolnośrodowiskowej PROW 2007-2013 na rok 2015.

Skargą kasacyjną A. Spółka z o.o. Sp. komandytowa w B. zaskarżyła powyższy wyrok w całości, wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1. na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1) art. 3 § 1 i § 2 ust.1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c), art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.), polegające na oddaleniu zamiast uwzględnienia skargi, w konsekwencji zaakceptowania w procesie oceny legalności decyzji faktu, że organ oparł swe rozstrzygnięcie na nieprawidłowo zinterpretowanych przepisach rozporządzenia, w szczególności niezasadnie przyjął, że jedyne przypadki dozwolonej zmiany zobowiązania definiuje literalnie § 6 rozporządzenia, podczas gdy przepis ten zawiera katalog otwarty możliwych przypadków, zaś § 38 ust. 9 statuuje właśnie odrębny przypadek, w którym prawodawca dopuścił zmianę powierzchni gruntów objętych zobowiązaniem, w konsekwencji czego, gdy utracone grunty skarżącej zostały wycofane z Planu działalności rolnośrodowiskowej, a tym samym z zobowiązania, nie powinna zostać nałożona sankcja a wadliwe decyzje winny zostać uchylone;