Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. II GSK 1466/19

Przewlekłość postępowania

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Joanna Zabłocka Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt VI SAB/Wa 1/19 w sprawie ze skargi M. M.R. na bezczynność Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie zgłoszenia znaku towarowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 kwietnia 2019r., sygn. akt VI SAB/Wa 1/19 po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. M. R. (dalej: wnioskodawczyni, skarżąca) na bezczynność Prezesa Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Prezes UP, Prezes Urzędu) w przedmiocie zgłoszenia znaku towarowego, oddalił skargę.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Dnia 2 czerwca 2015 r. do Urzędu Patentowego wpłynął wniosek B.B. o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy przestrzenny,

nr Z-443230.

Pełnomocnik M. sp. z o.o. z siedzibą w S. 2 października 2015 r. złożyła wniosek o zmianę uprawnionego do zgłoszenia znaku towarowego z B. B. na rzecz M .sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej: M., spółka). Tego samego dnia ten sam rzecznik patentowy, tym razem jako pełnomocnik M. M. S. (aktualnie R.) wystąpił o zmianę uprawnionego do zgłoszenia znaku towarowego z M. sp. z o.o. z siedzibą w S.na M. M. S. (aktualnie R.).

Urząd w wyniku rozpatrzenia wspomnianych wniosków z października 2015 r., dokonał w dniu 23 listopada 2015 r. zmiany uprawnionego do zgłoszenia znaku towarowego.

Urząd Patentowy wszczął z urzędu postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji o wpisie zmiany uprawnionych do prawa ochronnego na znak towarowy nr R.1344691. Następnie postanowieniem z 17 października 2018 r. zawiesił niniejsze postępowanie. Podstawą tychże rozstrzygnięć organu było sporządzenie umowy sprzedaży prawa ochronnego do znaku w nieprawidłowej formie (pisemnej), zamiast w formie aktu notarialnego, wbrew wymogom z art. 210 k.s.h. (co skutkowało nieważnością tej umowy) oraz oświadczenie B. B.o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu, dotyczące zawarcia umowy sprzedaży prawa ochronnego do znaku towarowego z 23 lipca 2015 r., na podstawie której właścicielem prawa ochronnego do znaku stała się M. w miejsce B. B.