Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2020 r., sygn. I FSK 21/19

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Jakimowicz, po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 września 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 633/18 w sprawie ze skargi Gminy J. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 czerwca 2018 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.248.2018.1.EJ w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 27 września 2018 r., I SA/Rz 633/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu skargi Gminy J. (dalej: "strona", "skarżąca", "gmina") uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 czerwca 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z infrastrukturą kanalizacyjną według udziału procentowego, w jakim infrastruktura ta jest wykorzystywana w działalności gospodarczej.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest prawo gminy do skorzystania z zaproponowanej we wniosku o interpretację metody kalkulacji prewspółczynnika (na podstawie art. 86 ust. 2h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług, t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm., dalej: "u.p.t.u."), jako najbardziej odpowiadającej specyfice wykonywanej przez nią działalności i dokonywanych nabyć. Odnośnie doboru adekwatnego klucza podziału przedmiotowych wydatków na działalność gospodarczą i inną, gmina wskazała, że jest w stanie precyzyjnie określić za pomocą aparatury w jakim stopniu budowana infrastruktura będzie używana do celów jej działalności gospodarczej oraz do celów innej działalności niż działalność gospodarcza oraz zaproponowała tzw. alternatywny sposób określenia tej proporcji opierający się na stosunku odprowadzanych ścieków do odbiorców zewnętrznych w odniesieniu do całości odebranych ścieków do wszystkich odbiorców (tj. do odbiorców wewnętrznych i zewnętrznych). W ocenie zaś organu, przedstawiony przez skarżącą sposób określenia proporcji nie może zostać uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez nią działalności i dokonywanych nabyć, bowiem przyjęta przez stroną metoda odzwierciedla jedynie ilość ścieków odprowadzanych od odbiorców, a nie specyfikę prowadzonej działalności, o której mowa w art. 86 ust. 2b u.p.t.u. oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.