Wyrok NSA z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. II FSK 2044/19

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 91/19 w sprawie ze skargi R. [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 14 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 14 grudnia 2018 r. nr [...], 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku na rzecz R. [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 7 092 (słownie: siedem tysięcy dziewięćdziesiąt dwa) złote tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 30 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 91/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę R. [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: "skarżąca", "spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z 14 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r.

2. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu ww. wyroku wskazał, że 16 listopada 2015 r. spółka złożyła do Burmistrza Miasta S. korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2010-2015 wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku za powyższy okres. Decyzją z 2 grudnia 2016 r., Burmistrz określił skarżącej wysokość podatku od nieruchomości za rok 2010 w kwocie 347.121 zł, stwierdził nadpłatę w kwocie 13.875 zł w podatku od nieruchomości za 2010 r. oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie 38.148 zł. Organ pierwszej instancji argumentując swoje stanowisko podniósł, że nie podzielił stanowiska spółki w odniesieniu do budynku o powierzchni 3240 m2 (po oddaniu do użytku kotłowni 2944 m2), który wykazano w korekcie deklaracji jako budowlę - wiatę na opakowania. Wątpliwość organu podatkowego wzbudziła także korekta powierzchni budynków o budynek o powierzchni 216 m2, który zdaniem strony został zlikwidowany 31 grudnia 2009 r. W związku z brakiem jakichkolwiek dokumentów dotyczących rozbiórki organ podatkowy przyjął, że wszelkie prace związane z całkowitą likwidacją budynku zakończono w grudniu 2011r. Odnosząc się do wiaty na opakowania organ wskazał, że jest to budynek, bowiem spełnia wszystkie kryteria, pozwalające do zakwalifikowania go jako budynek. Zgodnie z ustaleniami organu, dopiero po wybudowaniu kotłowni (2012 r.), ze względu na przepisy przeciwpożarowe, rozebrano część zadaszenia i fragment przegród budowlanych. Zdaniem organu podatkowego samo pozbawienie budynku części dachu nie powoduje, że traci on przymiot budynku. Dopiero całkowity brak dachu skutkuje tym, że obiekt nie może być uznany za budynek.