Wyrok NSA z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. I FSK 1698/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Ol 416/16 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 22 marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 4050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Ol 416/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J. P. (dalej skarżący, strona) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 22 marca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 r., decyzją z 29 września 2015 r. organ dokonał wymiaru podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące wyżej wskazanego okresu. Organ kontrolny określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od stycznia do października i grudzień 2012 r., jak też nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za listopad 2012 r.

W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami w zakresie niezaewidencjonowania sprzedaży gazu i oleju napędowego, organ kontrolny na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej o.p.) nie uznał prowadzonych przez stronę rejestrów sprzedaży VAT za dowód w sprawie. Na podstawie art. 23 § 2 o.p. odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży ustalił jako iloczyn różnicy między ilością zakupu a zaewidencjonowaną sprzedażą (po uwzględnieniu zapasów na początek i koniec roku oraz zużyciem na potrzeby prowadzonej działalności) oraz średnich cen sprzedaży stosowanych w danym miesiącu.