Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 1506/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 886/17 w sprawie ze skargi D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 886/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę D. sp. z o.o. spółki komandytowo - akcyjnej z siedzibą we W. (dalej: spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: SKO) we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiodła spółka. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie:

- przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:

1) art. 3 § 1 i art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: P.p.s.a.) poprzez dokonanie nieprawidłowej kontroli decyzji i w konsekwencji niezasadne oddalenie skargi i aprobowanie uchylenia się przez organ drugiej instancji od prawidłowego rozstrzygnięcia w trybie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej: O.p.), w sytuacji gdy w zaistniałym stanie prawnym i faktycznym wynika, że wobec spółki nie mogło być prowadzone postępowanie podatkowe za okres sprzed powstania spółki, co jednoznacznie można było ustalić na podstawie zebranego przez organ materiału dowodowego, z którego wynika, że był on wystarczający i niebudzący wątpliwości, aby ustalić, że winno dojść do uchylenia decyzji i umorzenia postępowania - Sąd pierwszej instancji także nie podjął próby ustalenia tych okoliczności na podstawie jawnego rejestru przedsiębiorców i wynikającego z niego domniemania;