Wyrok NSA z dnia 25 września 2020 r., sygn. II FSK 1497/18

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 984/17 w sprawie ze skargi "C. [...]" sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 11 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od "C. [...]" sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 stycznia 2018r., sygn. akt I SA/Łd 984/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi C. [...] Sp. z o.o. (dalej: Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi (dalej: Kolegium) z 11 sierpnia 2017r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2014r., uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie administracyjne.

Przedstawiając stan sprawy WSA w Łodzi podał, że zaskarżoną decyzją Kolegium utrzymało w mocy własną decyzję z 27 marca 2017r. stwierdzającą nieważność decyzji Wójta Gminy O. (dalej: Wójt) z 17 marca 2015r., którą organ ten określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2014r. W ocenie Kolegium wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości dla przedsiębiorcy, opodatkowującej grunty o symbolu Ws ze stawką jak dla gruntów pozostałych, stanowi o tym, iż decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017r., poz. 201 ze zm. - dalej: O.p.), bowiem doszło do oczywistej sprzeczności pomiędzy normą przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U z 2017r. poz. 1785 ze zm. - dalej: u.p.o.l.), nakazującą opodatkowanie nieruchomości stawką dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a przedmiotową decyzją, w której opodatkowano nieruchomość stawką jak dla gruntów pozostałych.