Postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. I OSK 1587/18

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1380/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi E.K. na pismo Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie propozycji określającej warunki zatrudnienia postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

E. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na złożoną jej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] pisemną propozycję z dnia [...] maja 2017 r., nr [...], określającą nowe warunki zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej w Izbie Administracji Skarbowej, kwalifikując ją jako czynność lub akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwanej dalej p.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia

7 listopada 2017 r. o sygn. akt II SA/Wa 1380/17 odrzucił ww. skargę, uznając, iż nie należy ona do właściwości sądów administracyjnych.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła strona skarżąca. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

1. obrazę przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 1 oraz § 3 art. 58 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. w zw. z art. 165 ust. 3 i 7 oraz art. 170 ust 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 i 3 oraz art. 171 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. 2016 poz. 1948 z późn. zm.)poprzez błędną wykładnię w/w przepisów prowadzącą do ustalenia przez Sąd, iż złożona skarżącej propozycja pracy w Krajowej Administracji Skarbowej nie jest innym aktem w rozumieniu przepisu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (ani nie jest też inną czynnością w rozumieniu tego przepisu), które to ustalenie w prostej linii prowadziło do wadliwego odrzucenia skargi przez WSA w Warszawie i w efekcie doprowadziło do braku jej merytorycznego rozpoznania;