Postanowienie NSA z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. II OSK 43/19

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 2063/18 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M.W. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zgłoszonych zarzutów postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 24 października 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 2063/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M.W. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zgłoszonych zarzutów.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że M. W. nie brał udziału w postępowaniu przed organem II instancji ani przed organem I instancji i nie doręczono mu zaskarżonego postanowienia. Przedmiotem postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie było wykonanie obowiązkowych szczepień ochronnych u małoletniej córki Agaty W. przez będącą jej opiekunem prawnym A.W. i to jej wyłącznie doręczono zaskarżone postanowienie bowiem wyłącznie ona była stroną tego postępowania. A. W. złożyła skargę do WSA w Warszawie na ww. postanowienie a sprawa ta została zarejestrowana pod sygn. akt VII SA/Wa 65/18. Wobec skarżącego organ wydał natomiast postanowienie z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów, na które skarżący wniósł skargę do WSA w Warszawie. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt VII SA/Wa 67/18. W związku z powyższym skarżący nie mógł skutecznie złożyć skargi na powyższe postanowienie we własnym imieniu. Z uwagi więc na brak jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że interes prawny M. W. wynika z przepisów prawa materialnego, a ponadto żaden przepis ustawy szczególnej nie przyznaje mu uprawnienia do wniesienia skargi, w niniejszej sprawie należało zdaniem Sądu uznać, że skarżący nie zalicza się do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 50 § 1 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W konsekwencji Sąd uznał, że skarżącemu M.W. nie przysługuje legitymacja do złożenia skargi w niniejszej sprawie. Oczywisty brak po jego stronie interesu prawnego w przedmiotowym postępowaniu powodował natomiast niedopuszczalność złożenia przezeń skargi, skutkując jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ww. ustawy.