Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2019 r., sygn. II OSK 215/18

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant: starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt II SA/Po 532/17 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny Poznaniu wyrokiem z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt II SA/Po 532/17, oddalił skargę A. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. K. Zaskarżając go w całości, zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, jak również procedury sądowoadministracyjnej, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy:

1) art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej: "P.p.s.a.", w zw. z art. 106 § 5 P.p.s.a. w zw. z art. 232 oraz 233 K.p.c. w zw. z art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) - dalej: "ustawa Prawo budowlane" poprzez brak ustosunkowania się przez Sąd Wojewódzki, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, do zgłoszonego na rozprawie poprzedzającej jego wydanie twierdzenia pełnomocnika strony skarżącej, jakoby rozpoznający sprawę organ nadzoru budowlanego w sposób wadliwy, w zaistniałym stanie faktycznym, wydał decyzję o rozbiórce, co do całej altany, podczas gdy uzasadnionym było wydanie decyzji rozbiórce dotyczącej wyłącznie jego części w postaci dachu, czemu organ oponował wyłącznie z uwagi na rzekomą "zbyt daleko idącą ingerencję w strukturę budynku", podczas gdy zmiana kąta nachylenia dachu obiektu o wymiarach podstawy nie przekraczających 35 m nie jest zabiegiem szczególnie skomplikowanym technicznie, czego Sąd w ogóle nie rozważył, bowiem nie odniósł się do przedmiotowego zarzutu w uzasadnieniu, podtrzymując w konsekwencji decyzję nie odpowiadającą prawu, bowiem niosącą zbyt uciążliwe skutki dla strony, przy istnieniu alternatywnej - mniej dotkliwej możliwości orzeczenia rozbiórki, odnoszącej się tylko do części obiektu budowlanego;