Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. II OSK 3246/17

Odpady

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lipca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 980/17 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 980/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę skarżącej Spółki na zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej "SKO", [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...], Burmistrz Miasta i Gminy P. nałożył na skarżącą Spółkę karę pieniężną w wysokości 26,57 zł za nieosiągnięcie w 2015 r. w odniesieniu do masy odebranych przez siebie odpadów komunalnych wymaganego poziomu recyklingu i przygotowania do ponownego użycia następujących frakcji odpadów komunalnych: papieru, metali, tworzyw sztucznych i szkła, tj. niewykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 9g ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Organ ustalił, że brakująca masa odpadów przeznaczonych do recyklingu wynosiła 0,22 Mg.

Odwołanie od ww. decyzji wniosła skarżąca Spółka.

Zaskarżoną decyzją SKO [...] utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.

W ocenie SKO, okoliczności faktyczne sprawy nie budzą wątpliwości. Nie jest zatem konieczne ponowne badanie, czy faktycznie odwołujący w roku 2015 nie osiągnął wymaganego poziomu recyklingu i przygotowania do ponownego użycia papieru, metali, tworzyw sztucznych i szkła. Różnice pomiędzy nim, a organem I instancji sprowadzają się w istocie do oceny, czy okoliczności te, tj. nieosiągnięcie wskazanego poziomu recyklingu i przygotowania do ponownego użycia, dają podstawę do nałożenia kary w oparciu o art. 9x ust. 2 pkt 1 ustawy, zwłaszcza w sytuacji, gdy - jak uważa odwołujący - nie sposób doszukać się w tym przypadku winy po jego stronie.