Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. I OSK 2321/18

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Lu 1093/17 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Lu 1093/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Z. P. (skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskiem z [...] maja 2017 r. skarżący zwrócił się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] o umorzenie należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych wskazując, że ma trudną sytuację finansową, utrzymuje się z renty w wysokości 370 złotych miesięcznie oraz "jest chory na kręgosłup i ciśnienie tętnicze".

W wyniku rozpoznania wniosku Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej decyzją z [...] czerwca 2017 r. odmówił umorzenia należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych na rzecz dzieci wnioskodawcy - M., M., K. oraz E., których łączna wysokość wyniosła [...] złotych. Organ wskazał na treść art. 30 ust 1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2017 r. poz. 489) jednocześnie wyjaśniając, że egzekucja świadczeń alimentacyjnych w miesięcznej wysokości od skarżącego jest niższa, niż wysokość zasądzonych alimentów.

Organ wskazał, że nie ma podstaw do umorzenia należności również w oparciu o art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Wyjaśnił, że skarżący mieszka w domu, którego właścicielką jest jego matka W. P. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, utrzymuje się z renty chorobowej, która po potrąceniach komorniczych wynosi [...] złotych, posiada gospodarstwo rolne o powierzchni [...] ha przeliczeniowego. Pozostaje pod stałą opieką Poradni [...] i według orzeczenia lekarza orzecznika ZUS jest częściowo niezdolny do pracy do [...] listopada 2019 r. Jego miesięczne wydatki związane z codzienną egzystencją ponosi matka. Zdaniem organu wskazane okoliczności nie uzasadniają uwzględnienia wniosku. Podniósł, że obowiązek alimentacyjny ciąży bezwzględnie na każdym z rodziców dziecka, fakt zaś wypłaty przez Państwo zaliczki alimentacyjnej nie zwalnia wnioskodawcy z obowiązku alimentacyjnego wobec własnych dzieci, a skoro dłużnik nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań, powinien mieć świadomość, że jego zadłużenie będzie wzrastać i powinien liczyć się z koniecznością spłaty tych należności. Wyjaśnił również, że w momencie znalezienia się w trudnej sytuacji materialnej mógł zwrócić się do Sądu o obniżenie lub uchylenie zasądzonych alimentów. Organ wskazał, że umorzenie należności, odroczenie terminu płatności, rozłożenie na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego jest kompetencją o charakterze uznaniowym, natomiast dysponując pieniędzmi publicznymi organ jest zobowiązany do zachowania szczególnej staranności w ich wydatkowaniu jak i umarzaniu należności.