Wyrok NSA z dnia 15 października 2019 r., sygn. II OSK 2854/17

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant sekretarz sądowy A. P. po rozpoznaniu w dniu 15 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1227/16 w sprawie ze skargi M. P. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2016 r. nr ... w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1227/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. P. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2016 r. znak ... w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 marca 2016 r., znak ... Minister Zdrowia, po rozpatrzeniu zażalenia M. P. - utrzymał w mocy postanowienie Wojewody Wielkopolskiego z dnia 7 kwietnia 2015 r., znak: ... w sprawie oddalenia zarzutów.

Minister Zdrowia ustalił, że skarżąca w piśmie z dnia 28 lipca 2014 r. zgłosiła zarzuty na podstawie art. 33 § 1 pkt 2 (brak wymagalności obowiązku), pkt 5 (niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym) oraz pkt 8 (zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego). Wierzyciel uznał wszystkie te zarzuty za nieuzasadnione, a wobec tego w zakresie zarzutu dotyczącego wymagalności i wykonalności obowiązku, stanowisko to było dla organu egzekucyjnego wiążące. Znalazło to też wyraz w kontrolowanym przez Sąd orzeczeniu Ministra Zdrowia. Organ ten odniósł się też do trzeciego z ww. zarzutów, a ocena w tej materii również nie stanowi o naruszeniu prawa. Uwzględnia ona charakter obowiązku podlegającego egzekucji, jak i zasadę zastosowania najmniej uciążliwego środka. Stąd też Sąd pierwszej instancji nie znalazł podstaw do wzruszenia ww. orzeczenia Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2016 r.