Wyrok NSA z dnia 25 września 2019 r., sygn. II OSK 743/19

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 875/18 w sprawie ze skargi W. N. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu na rzecz W. N. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1464/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę W. N. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W. N. we wniosku z dnia 26 października 2010 r. zwróciła się do Prezesa IPN w sprawie uzyskania uprawnień kombatanckich z tytułu doznanych represji jako ofiara Holokaustu. Wnioskodawczyni podała, że na kilka godzin przed deportacją rodziny do getta matka oddała ją wiejskiej kobiecie w celu ukrycia przed zagładą. Wojnę wnioskodawczyni przeżyła w polskiej rodzinie. W 1945 r. została oddana do Żydowskiego Komitetu w Krakowie. Po upływie roku, gdy nie zgłosiła się biologiczna rodzina skarżącej, została ona adoptowana przez polską rodzinę. Wnioskodawczyni dodała, że w czasie okupacji była ukrywana w nieludzkich warunkach - w bunkrze, ziemiance. W kolejnym piśmie z dnia 1 grudnia 2010 r. W. N. podała, że zwraca się do Instytutu Pamięci Narodowej o potwierdzenie okoliczności odebrania jej jako dziecka żydowskiego od matki w celu poddania eksterminacji i wynarodowieniu stosowanych przez okupacyjne władze niemieckie. Powyższy wniosek został potraktowany przez Instytut Pamięci Narodowej (dalej: "IPN") jako wniosek o potwierdzenie okoliczności, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o kombatantach.