Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. II OSK 716/18

Administracyjne postępowanie; Inspekcja sanitarna; Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 104/17 w sprawie ze skargi (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia (...) października 2016 r. nr (...) w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za nieprzestrzeganie przepisów w zakresie reklamy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 104/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę (...) Polska Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia (...) października 2016 r. znak: (...) w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za nieprzestrzeganie przepisów w zakresie reklamy.

Sąd pierwszej instancji podziela w niniejszej sprawie stanowisko zaprezentowane przez Głównego Inspektora Sanitarnego, że skarżąca Spółka nie przestrzegała wymogów prezentacji i reklamy telewizyjnej i radiowej dwóch suplementów (...) oraz (...) określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U.UE.L.2011.304.18) zwanym dalej w skrócie rozporządzeniem nr 1169/2011 oraz oznakowała środki niezgodne z wymaganiami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U.UE.L.2006.404.9) zwanym dalej jako rozporządzeniem nr 1924/2006 i w ten sposób dopuściła się naruszenia art. 52a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2017 r. poz. 149, z późn. zm.).