Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn. II OSK 1135/18

Inne

Dnia 26 kwietnia 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt II SA/Op 474/17 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia "P." z siedzibą w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy odebrania zwierząt oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt II SA/Op 474/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, uwzględniając skargę skarżącego Stowarzyszenia, uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej "SKO", w O., oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza K. z dnia [...] maja 2017 r., nr [...], w przedmiocie odmowy odebrania zwierząt. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W administracyjnym toku instancji Burmistrz K. wydał decyzję z dnia [...] maja 2017 r., nr [...], którą odmówił odebrania G. B. ww. zwierząt, czasowo zabranych przez Stowarzyszenie (pkt 1) i nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 2).

W uzasadnieniu Burmistrz zrelacjonował przebieg postępowania w sprawie i stwierdził, że Stowarzyszenie nie wykazało, iż zaistniały przesłanki z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, tj. że na dzień odebrania zwierząt ich życie lub zdrowie było zagrożone. W ocenie organu, zebrany materiał dowodowy wskazuje, że zwierzęta były utrzymywane w warunkach co najmniej nieodpowiednich, co jednak nie świadczy o wystąpieniu przypadku określonego w art. 7 ust. 3 ww. ustawy. Organ wskazał, że warunek zagrożenia życia i zdrowia zwierzęcia nie może wynikać jedynie z subiektywnej oceny sytuacji przez np. organizację społeczną dokonującą odebrania zwierząt, ale musi być poparte opinią niezależnego lekarza weterynarii. Dalej stwierdził, że z mającej kluczowe znaczenie opinii lekarza weterynarii, która została wydana dopiero po umieszczeniu koni w stajni "[...]" wynika, że konie były zaniedbane, lecz nie widać było żadnych śladów znęcania się fizycznego czy głodzenia, co mogłoby zagrażać ich życiu i zdrowiu. Zdaniem organu, w sprawie nie mamy do czynienia ze znęcaniem się nad zwierzętami, ponieważ były one karmione, miały dostęp do wody, mogły się poruszać, a ślady zabrudzenia nie mogą świadczyć o rażącym niechlujstwie lub zaniedbaniu przez właściciela.