Wyrok NSA z dnia 20 marca 2019 r., sygn. II OSK 3254/18

Samorząd terytorialny

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Po 286/18 w sprawie ze skargi Gminy M. na zarządzenie zastępcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia (...) stycznia 2018 r. nr (...) w przedmiocie zmiany nazw ulic 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Gminy M. na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Po 286/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżone przez Gminę M. zarządzenie zastępcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia (...) stycznia 2018 r. (...) w przedmiocie zmiany nazw ulic.

Sąd pierwszej instancji uznał zasadność skargi. Sąd ocenił legitymację skarżącej Gminy do skutecznego wniesienia skargi i nie podzielił stanowiska Wojewody, jakoby z art. 6c ustawy z dnia 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publiczne j oraz pomniki (Dz. U. z 2016 r. poz. 744, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "ustawą dekomunizacyjną" wynikał brak dopuszczalności wniesienia w tej sprawie skargi przez Gminę.

Zgodnie art. 6c ustawy dekomunizacyjnej, który wszedł w życie w dniu 7 stycznia 2018 r. na mocy art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2017 r. zmieniającej ustawę dekomunizacyjną, skarga do sądu administracyjnego na zarządzenie zastępcze, o którym mowa w art. 3 ust. 1 oraz art. 6 ust. 2 przysługuje jednostce samorządu terytorialnego jedynie w przypadku, gdy brak możliwości wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 wynikał z przyczyn niezależnych od tej jednostki.