Wyrok NSA z dnia 20 marca 2019 r., sygn. II OSK 1013/17

Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Łuczaj, Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędzia WSA (del.) Tomasz Świstak, Protokolant starszy asystent sędziego H. S., po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1641/16 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia 29 kwietnia 2016 r. nr ... w przedmiocie odmowy zakwalifikowania do odbywania szkolenia specjalistycznego w dziedzinie ortodoncji 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od A. S. na rzecz Ministra Zdrowia kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1641/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. S. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia 29 kwietnia 2016 r. nr ... w przedmiocie odmowy zakwalifikowania do odbywania szkolenia specjalistycznego w dziedzinie ortodoncji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, kontrolując zaskarżoną decyzję wskazał, że Minister Zdrowia decyzją z dnia 29 kwietnia 2016 r. nr ..., znak: ..., po rozpatrzeniu odwołania A. S. (zwanej dalej skarżącą), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody M. z dnia 11 grudnia 2015 r., znak: ..., odmawiającą zakwalifikowania skarżącej na szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie ortodoncji.

Po przeprowadzeniu analizy materiału zgromadzonego w sprawie Sąd uznał, że organ drugiej instancji nie podjął wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zdaniem Sądu, nie można było również przyjąć, że organ w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy. Tym samym Sąd uznał, że w przedmiotowym postępowaniu doszło do naruszenia art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. Zdaniem Sądu również uzasadnienie decyzji organu drugiej instancji nie odpowiada wymogom art. 107 § 3 k.p.a., zwłaszcza w zakresie uzasadnienia prawnego. Przytoczone podstawy prawne i przedstawiona wykładnia powołanych przepisów prawa są, zdaniem Sądu pierwszej instancji, nietrafne.