Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2019 r., sygn. II OSK 433/17

Wodne prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka (spr.) Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. W. i J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 443/16 w sprawie ze skargi M. W. i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu poprzedniego przez odtworzenie rowu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 443/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, oddalił skargę M. W. i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu poprzedniego przez odtworzenie rowu.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyli M. W. i J. W., wnosząc o jego uchylenie w całości oraz o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, jak również o zasądzenie kosztów postępowania, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono, na podstawie art. 174 p.p.s.a., naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego:

a) art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. nr 153, poz. 1269) poprzez jego niezastosowanie, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi dokonał oceny dowolnej, która nie przystaje do stanu faktycznego sprawy i zebranego materiału dowodowego, a nadto dokonana ocena jest niepełna, przez co wypełniona została dyspozycja art. 174 pkt 1 p.p.s.a.,

b) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 29 ust. 3 ustawy Prawo wodne, poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że określone obowiązki wynikające z przepisu mogą być nałożone na podmioty dowolnie, bez analizy kwestii prawa własności, co w przedmiotowej sprawie skutkowało nakazem prac ziemnych na nieruchomości nienależącej do skarżących,