Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. I OSK 2900/17

Wywłaszczanie nieruchomości

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Marian Wolanin (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant: starszy asystent sędziego Dorota Kozub-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 733/17 w sprawie ze skargi A.D. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 733/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. D. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W skardze kasacyjnej od powołanego wyroku pełnomocnik A. D. zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 156 § 1 pkt 2 kpa, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2015 r., sygn. P 46/13, że znaczny upływ czasu od wydania decyzji, która stanowiła podstawę nabycia prawa, ma wpływ na interpretację pojęcia "rażące naruszenie prawa", w sytuacji, w której tego rodzaju wniosek z ww. wyroku w żaden sposób nie wynika, gdyż Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 156 § 2 kpa (nie zaś art. 156 § 1 pkt 2 kpa) jest niekonstytucyjny w zakresie w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa, a zatem zgodnie z powołanym wyrokiem znaczny upływ czasu powinien mieć wpływ na możliwość odmowy stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 2 kpa pomimo zaistnienia przesłanek z art. 156 § 1 kpa, zaś brak jest podstaw aby uznać, że w świetle tego wyroku znaczny upływ czasu ma jakikolwiek wpływ na interpretację przesłanki wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa,

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00