Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2019 r., sygn. I GSK 702/19

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2018 r. sygn. akt V SA/Wa 748/18 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od H. K. na rzecz Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2018r., sygn. akt V SA/Wa 748/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2018r. w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwienia startu młodym rolnikom.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wywiodła H. K., zaskarżając ten wyrok w całości.

Mając na uwadze brzmienie art. 174 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi skarżąca kasacyjnie zarzuciła naruszenie:

1) § 18 ust. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 października 2007r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Ułatwiania startu młodym rolnikom" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. 2007 nr 200 poz. 1443), zwanego rozporządzeniem wykonawczym, poprzez błędne uznanie, że skarżąca nie spełniła obowiązku w postaci wydatkowania w okresie 3 lat od dnia wypłaty pomocy, co najmniej 70% kwoty pomocy na inwestycje określone w biznesplanie - w sytuacji, gdy skarżąca wywiązała się z przedmiotowego zobowiązania przedkładając dokumenty potwierdzające ich wydatkowanie (sam zakup 2 koni oraz kosiarki stanowił wydatek przekraczający kwotę 50.000 zł, zaś skarżąca miała udokumentować fakt wydatkowania kwoty w łącznej wysokości 52.500 zł);