Wyrok NSA z dnia 17 września 2019 r., sygn. II GSK 1842/17

Gry losowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 17 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R C od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Po 804/16 w sprawie ze skargi R C na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P z dnia [..] maja 2016 r. nr [..] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z 16 marca 2017 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę R C na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P z [..] maja 2016 r., w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

W wyniku przeprowadzonej 23 kwietnia 2015 r. kontroli kawiarni w Nowym Tomyślu, gdzie ujawniono automat Max Cash Laxus, zaś przeprowadzony na nim eksperyment wykazał, że urządzenie to spełniało definicję automatu do gier z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 - dalej: u.g.h.), Naczelnik Urzędu Celnego w L decyzją z [..] lipca 2015 r. wymierzył skarżącemu karę pieniężną w kwocie 12.000 zł za urządzanie gier poza kasynem gry. Organ podniósł, że skarżącego uznano za urządzającego gry w związku z umową dzierżawy łączącą go ze spółką Hot Fruits, na podstawie której wyposażył on lokal w automat do gier zapewniając jednocześnie warunki umożliwiające jego eksploatację - udostępnił go osobom trzecim umożliwiając im prowadzenie gier.

Dyrektor Izby Celnej w P objętą skargą decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Sąd I instancji oddalając skargę na tę decyzję odniósł się w pierwszej kolejności do zarzutu oparcia zaskarżonego aktu na przepisach art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 91 w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.g.h. stanowiących w ocenie skarżącego przepisy techniczne w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE nr 204 poz. 37 ze zm. - dalej w skrócie: "dyrektywa 98/34/WE"). Wskazał w tej kwestii na treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2016 r., sygn. akt II GPS 1/16, w której stwierdzono, że art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. - stanowiący podstawę wydania nie jest przepisem technicznym w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE, którego projekt powinien być przekazany Komisji Europejskiej zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy. Przepis ten może zatem stanowić podstawę wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów u.g.h. Dla rekonstrukcji znamion deliktu administracyjnego, o którym mowa w omawianym przepisie, oraz jego stosowalności w sprawach o nałożenie kary pieniężnej, nie ma znaczenia brak notyfikacji oraz techniczny - w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE - charakter art. 14 ust. 1 tej ustawy.