Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. II GSK 1944/17

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Anna Sobińska po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wr 1148/16 w sprawie ze skargi M D na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [..] lipca 2016 r. nr [..] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od M D na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1000 (jeden tysiąc) złotych tytułem kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [..] lipca 2016 r. nr [..] utrzymującą w mocy decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [..] maja 2016 r. (nr [..]) nakładającą na M D karę pieniężną za przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy.

Sąd I instancji za podstawę wyroku przyjął następujące ustalenia:

Inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego przeprowadzili 21 marca 2016 r. kontrolę samochodu ciężarowego marki [..] o nr rej. [..] kierowanego przez M L (dalej: kierowca), który w chwili kontroli wykonywał krajowy transport na rzecz M D (dalej: strona lub skarżący). W czasie kontroli stwierdzono 7 naruszeń polegających na przekroczeniu maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy, za co Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: organ I instancji) decyzją z [..] maja 2016 r. nałożył karę pieniężną w łącznej wysokości 3 850 zł.

W odwołaniu strona podniosła, że decyzja została wydana z naruszeniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Organ I instancji ustalił błędny stan faktyczny, nie dążył do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy oraz wyrywkowo odniósł się do złożonych wyjaśnień. Nie uwzględnił sposobu rejestracji czasu prowadzenia pojazdu przez tachograf starego typu.