Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2019 r., sygn. I GSK 1344/16

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia NSA Hanna Kamińska (spr.) Sędzia del. WSA Marek Sachajko Protokolant Anna Wojtowicz-Hess po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 236/14 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [....] na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 1000 (jeden tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w części.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia w dniu 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 236/14 oddalił skargę [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia 3 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty wynikającej z długu celnego.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W dniu 3 lutego 2006 r. dokonano zgłoszenia celnego do procedury tranzytu, na podstawie dokumentu nr [...] , towaru w postaci mięsa drobiowego mrożonego o wartości [...] EUR i wadze 24 kg netto. Zgodnie z zapisem na dokumencie tranzytu głównym zobowiązanym była [...] - dalej: skarżąca lub spółka. Jako urząd celny przeznaczenia wskazano [...]. Urząd celny przeznaczenia nie potwierdził otrzymania przesyłki tym samym procedura tranzytu nie została zamknięta. Organ wezwał skarżącą, jako głównego zobowiązanego do przedstawienia dowodu zakończenia procedury tranzytu. Spółka przedstawiła kartę A zgłoszenia tranzytowego zawierającą stempel administracji celnej, na podstawie, której urząd celny objęcia zamknął operację tranzytową. Organ rozpoczął procedurę weryfikacyjną powyższego dokumentu, zwracając się do estońskich władz celnych. W odpowiedzi poinformowano, że towar nie dotarł do Estonii oraz nie przedstawiono władzom celnym tego kraju żadnych dokumentów, na podstawie, których dopuszczalnym było by zakończenie procedury tranzytu. Wobec powyższego organ I instancji uznał za dłużnika skarżącą, wskazując, że nie zachodzi konieczność poszukiwania kolejnych dłużników, gdyż zgromadzona w sprawie dokumentacja wskazuje kto jest głównym zobowiązanym, a w konsekwencji dłużnikiem.