Wyrok NSA z dnia 14 marca 2019 r., sygn. II GSK 265/17

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G. Sp. z o. o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt II SA/Ke 633/16 w sprawie ze skargi M. G. Sp. z o. o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Kielcach z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. G. Sp. z o. o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 17 października 2016r. sygn. akt II SA/Ke 633/16 oddalił skargę M. G. Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie na decyzja Dyrektora Izby Celnej w Kielcach z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gry na automatach poza kasynem gry.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia.

Funkcjonariusze Wydziału ds. Zwalczania Przestępczości Izby Celnej w Kielcach [...] stycznia 2010 r. zatrzymali w punkcie [...] dwa automaty do gry o niskich wygranych o nazwie SUPERBALL nr [...] oraz Hot Spot nr [...]. Na automatach został przeprowadzony eksperyment procesowy polegający na bezpośrednim odtworzeniu przebiegu gry. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu ustalono, że wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze jest wyższa niż 0,50 zł, tj. wyższa niż określona w art. 129 ust. 3 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U.201.540 ze zm., dalej: u.g.h.). Właścicielem automatów w dniu kontroli była Spółka i urządzała gry na automatach o niskich wygranych w ww. punkcie na podstawie zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z [...] października 2004 r. nr [...]. Spółka zawarła [...] maja 2005 r. z właścicielem lokalu umowę najmu powierzchni lokalu w celu użytkowania automatów o niskich wygranych. W protokole z eksperymentu znajduje się opis z ustalenia przebiegu gry na przedmiotowych automatach. Opisany eksperyment potwierdził, że wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze jest wyższa niż 0,50 zł oraz że przedmiotowe automaty będące urządzeniami elektronicznymi pozwalają na grę o wygrane pieniężne, co spełnia warunek przepisu art. 2 ust. 3. Dla potrzeb prowadzonego postępowania podatkowego włączono, jako dowód opinię z [...] marca 2011 r. biegłego sądowego w zakresie elektroniki, radiokomunikacji i telekomunikacji ruchomej Sądu Okręgowego w Kielcach, uzyskaną w prowadzonym równolegle śledztwie w sprawie o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 K.k.s., w którym zajęto sporne automaty. Biegły jednoznacznie stwierdził, że przedmiotowe automaty realizują ciąg informacyjno-skutkowy prowadzący do wygranej wyższej od 60 zł i w związku z tym nie spełniają wymogów technicznych zgodnych dla automatów podlegających przepisom ustawy o grach hazardowych (art. 29 ust. 3) oraz ustawy z 29 lipca 1992 rok o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U.2004.4.27 ze zm., dalej: ustawa z 29 lipca 1992 r.) - (art. 2 ust. 2b). Organ wskazał, że automaty uzyskały poświadczenie rejestracji na podstawie opinii technicznych wydanych przez Politechnikę Warszawską.