Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2019 r., sygn. II GSK 381/17

Własność przemysłowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia del. WSA Urszula Wilk (spr.) Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej N. Sp. z o.o. w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 14 października 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 216/16 w sprawie ze skargi N. Sp. z o.o. w M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia patentu na wynalazek 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz N. Sp. z o.o. w M. 3.100 (trzy tysiące sto złotych) tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę N. sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2015 r. w przedmiocie udzielenia patentu na wynalazek.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. Z. U. K. U. Sp. z o.o. w M. dokonał zgłoszenia wynalazku pt. "[...]", oznaczonego numerem [...].

Urząd Patentowy RP zawiadomił zgłaszającego, że przedmiotowe zgłoszenie nie nadaje się do opatentowania ponieważ nie posiada wymaganego poziomu wynalazczego (art. 24 i 26 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, Dz.U. z 2013 r. poz.1410 ze zm.; dalej: p.w.p.).

Organ stwierdził, że z polskiego opisu patentowego nr [...] znany jest sposób i instalacja do obróbki odpadów lub odpadów resztkowych, w którym to sposobie odpady obrabia się biologicznie lub mechanicznie lub mechaniczno- biologicznie oraz stosuje się rozdzielanie i rozdrabnianie. Następnie sortuje się na frakcje zawierające materiał o małej gęstości i frakcję o dużej gęstości, którą kruszy się selektywnie, przy czym kruche składniki tej frakcji rozdrabnia się, a składniki zanieczyszczające jak drzewo lub tworzywo sztuczne pozostawia się nierozdrobnione, po czym rozdziela się, korzystnie przesiewa się wybiórczo rozkruszoną frakcję na dwie frakcje. Zgodnie z informacjami zawartymi na s. 5 ww. opisu uzyskany tym sposobem lekki materiał stanowi palną frakcję zawierającą materiał o małej gęstości. Materiał ciężki zawierający materiał o dużej gęstości poddaje się selektywnemu kruszeniu, w wyniku którego uzyskuje się dwie frakcje nadsitową i podsitową. Frakcję nadsitową (zawierającą głównie drewno i tworzywa sztuczne) doprowadza się do zespołu spalania jako frakcję do spalania. Ponadto z książki A. Jędrczaka, Biologiczne przetwarzanie odpadów, Warszawa 2008, s. 265-270 znana jest systematyka technologii MBP, w tym klasyfikacja systemów MBP odpadów według kryterium wykorzystania produktu końcowego, która obejmuje system RDF (analogicznie jak w zgłoszonym rozwiązaniu). Książka podaje także klasyfikację systemu MBP, przyjmującą jako kryterium sposób wykorzystania produktu końcowego, ukierunkowany na produkcję frakcji wysokoenergetycznej paliwa pochodzącego z odpadów RDF lub paliwa odnawialnego SRF. Z powyższej książki znany jest proces MBP jako technologia osuszania odpadów oraz znane jest przetwarzania frakcji o wysokiej wartości opałowej na paliwo zastępcze (patrz rys. 10.2, 10.3 i 10.4 przytoczonej pozycji książkowej).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00