Wyrok NSA z dnia 15 marca 2019 r., sygn. II GSK 246/17

Kara administracyjna; Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 października 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 8/16 w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Spółki A na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1000 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 12 października 2016 r. uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] oraz utrzymaną tą decyzją w mocy decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w Rzeszowie z dnia [...] września 2015 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej na Spółkę A (dalej: skarżący, strona lub spółka)

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

[...] września 2015 r. inspektorzy Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego w Rzeszowie (dalej: PWITD) przeprowadzili kontrolę drogową autobusu Spółki wykonującego przewóz drogowy osób w ramach linii regularnej [...] - [...]. W następstwie stwierdzonego naruszenia polegającego na wykonywaniu przewozu autobusem, który nie odpowiada warunkom technicznym ze względu na rodzaj wykonywanego przewozu regularnego (brak tablicy kierunkowej bocznej) PWITD wszczął z urzędu postępowanie i decyzją z dnia [...] września 2015 r. nr [...] nałożył na Spółkę karę pieniężną w wysokości 5 000 zł.

W odwołaniu od opisanej wyżej decyzji Spółka zakwestionowała zaliczenie tablicy kierunkowej do warunków technicznych pojazdu, których spełnienie warunkuje sprawność samego pojazdu jako całości oraz jego części składowych wskazując, że jest to jedynie element wyposażenia i oznakowania pojazdu.