Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. I GSK 928/16

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1668/15 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia (...) lipca 2015 r. nr (...) w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Z.B.na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1668/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ("p.p.s.a"), oddalił skargę Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu (Dyrektor) z (...) lipca 2015 r. nr (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej podatku akcyzowego za kwiecień, maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, grudzień 2005 r.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu sprowadza się do oceny,

czy organ podatkowy prawidłowo zbadał wystąpienie w sprawie przesłanki

z art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej, na którą powołała się strona żądając wznowienia postępowania. W wyroku z 12 lutego 2015 r. sygn. akt SK 14/12, który

w ocenie strony miał stanowić podstawę wznowienia postępowania, TK orzekł, że:

§ 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., oraz z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r.

w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, Nr 98, poz. 885, Nr 125, poz. 1065 i Nr 216, poz. 1829 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 780, Nr 137, poz. 1305,

Nr 145, poz. 1407 i Nr 187, poz. 1828) w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok TK, jak słusznie wskazał organ podatkowy dotyczy przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2003 r. Natomiast decyzja ostateczna, kończąca postępowanie, którego wznowienia domaga się strona określa zobowiązanie w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2005 r., kiedy obowiązywały przepisy innego rozporządzenia Ministra Finansów, aniżeli zastosowane w sprawie objętej ww. decyzją, czego nie kwestionuje również sama strona.