Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II FSK 3786/17

Naruszenie art. 200 § 1 O.p. może doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. tylko wówczas, jeżeli mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "G. G." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3480/15 w sprawie ze skargi "G.G." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "G.G." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 11 250 (słownie: jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 18 stycznia 2017 r., III SA/Wa 3480/15, w sprawie ze skargi G. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. (dalej: spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 października 2015 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oddalił skargę.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny.

Zaskarżoną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor IS lub organ odwoławczy) została utrzymana w mocy po rozpatrzeniu odwołania decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (dalej Dyrektor UKS lub organ I instancji) 29 maja 2013 r., którą to decyzja określono skarżącej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. i odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Dyrektor IS wydał zaskarżoną decyzją w wyniku ponownego rozpoznania odwołania na skutek uchylenia jego poprzedniej decyzji w tej sprawie prawomocnym wyrokiem Sądu z 13 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1201/14. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z 29 maja 2013 r. określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w wysokości 9.964.332 zł w miejsce zadeklarowanego zobowiązania podatkowego w zeznaniu CIT-8 w wysokości 5.831.413 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za poszczególne miesiące 2008 r. Jak wynika z akt sprawy spółka w 2008 r. posiadała koncesję na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.). W zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2008 r. zadeklarowała przychody z tytułu urządzania gier na automatach na terenie kraju. Dyrektor UKS na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zeznań świadków, przeprowadzonych postępowań kontrolnych u kontrahentów oraz dowodów znajdującym się w aktach śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Apelacyjną w B. uznał, że wystawione na rzecz skarżącej przez Spółkę E. Sp. z o.o. z siedzibą w J. faktury z tytułu świadczenia usług serwisowych i konserwacyjno- naprawczych na podstawie zawartej umowy w dniu 2 stycznia 2006 r., nie dokumentują rzeczywistego świadczenia przedmiotowych usług. W świetle ustalonego stanu faktycznego oraz na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej "u.p.d.o.p.") organ I instancji zakwestionował kwotę wynikającą z tych faktur kwotę 21.571.758,01 zł jako koszty uzyskania przychodów Spółki.