Wyrok NSA z dnia 24 września 2019 r., sygn. II FSK 1586/19

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący ‒ Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (spr.),, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka, , po rozpoznaniu w dniu 24 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Sz 978/18 w sprawie ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 15 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 20 marca 2019 r., I SA/Sz 978/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo C. (dalej: "strona", "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z 15 października 2018 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r.

Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, spór w rozpoznawanej sprawie dotyczy opodatkowania stawką podatku od nieruchomości jak od gruntu zajętego na działalność gospodarczą, będącego w zarządzie skarżącego, a znajdującego się pod napowietrznymi liniami energetycznymi, należącymi do spółek energetycznych (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej: CBOSA).

Od powyższego orzeczenia skarżący wniósł skargę kasacyjną, żądając jego uchylenia w całości, a także uchylenia decyzji organu pierwszej i drugiej instancji, ewentualnie uchylenia go i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1. naruszenie prawa materialnego:

a) art. 2 ust. 2 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 4 i 7 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.), a także art. 1 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 20 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 465 ze zm.) w zw. z art. 84 i 217 oraz art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że: zajęcie lasu na prowadzenie działalności gospodarczej oznacza również sytuację, gdy na gruncie leśnym stanowiącym pas techniczny znajdują się napowietrzne linie elektroenergetyczne oraz że wykonywanie sporadycznie i w niezbędnym zakresie czynności związanych z konserwacją urządzeń przesyłowych wyłącza prowadzenie na tym terenie działalności leśnej, podczas gdy o zajęciu gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej można mówić dopiero wtedy, gdy wykonywanie działalności gospodarczej wyklucza całkowicie prowadzenie na danym obszarze działalności leśnej zgodnie z zasadą ustawowej określoności regulacji podatkowych i zasadą poprawnej legislacji wywodzonymi z art. 217 w zw. z art. 84 i art. 2 Konstytucji RP oraz zasadą równej ochrony praw majątkowych i równości wobec prawa wywodzonych z art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP; Tym samym sporadycznie zajmowany teren w celu dokonania czynności mających związek z prowadzeniem działalności gospodarczej nie rodzi obowiązku zapłaty podatku za grunt leśny zgodnie z zasadą ustawowej określoności regulacji podatkowych i zasadą poprawnej legislacji wywodzonymi z art. 217 w zw. z art. 84 i art. 2 Konstytucji RP oraz ochrony praw majątkowych i równości wobec prawa wywodzonymi z art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP;