Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. II FSK 2424/17

W przypadku opłaty skarbowej należnej od czynności urzędowych stan faktyczny, który podlega ustaleniu w postępowaniu podatkowym prowadzonym w celu wymiaru tej opłaty, obejmuje jedynie ustalenie, czy doszło do dokonania czynności urzędowej wskazanej w załączniku do ustawy o opłacie skarbowej. Organ podatkowy nie jest przy tym uprawniony do dokonywania oceny prawidłowości dokonania tych czynności, gdyż tego rodzaju działanie nie należy do kompetencji organów podatkowych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. z siedzibą w W. (obecnie: E. S. A. z siedzibą w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 118/17 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 8 listopada 2016 r. nr sygn. akt [...] w przedmiocie opłaty skarbowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 118/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "skarżąca spółka lub skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: "SKO") z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt [...] w przedmiocie opłaty skarbowej, oddalił skargę.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z dnia 21 czerwca 2016 r. Prezydent Miasta G. określił skarżącej spółce wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie skarbowej od czynności urzędowej przyjęcia wymaganego przepisami o ochronie środowiska zgłoszenia instalacji, w wysokości 120 zł. SKO po rozpoznaniu odwołania decyzją z 8 listopada 2016 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji SKO wskazało, że 11 grudnia 2015 r. skarżąca zgłosiła zmianę instalacji wytwarzającej pole elektromagnetyczne dotyczącą stacji radiofuzyjnej [...], zlokalizowanej w G. przy ul. [...]. Organ pierwszej instancji wielokrotnie kierował do skarżącej wezwania do uiszczenia opłaty skarbowej od zgłoszenia tej zmiany oraz przedstawienia dowodu jej wniesienia (pisma z 19 stycznia 2016 r., 22 lutego 2016 r. oraz 18 kwietnia 2016 r.). Skarżąca nie uiściła opłaty skarbowej w wysokości 120 zł. Na podstawie informacji uzyskanej z Urzędu Miasta G. ustalono, że skarżąca dokonała wymiany anteny o charakterystyce kierunkowej na antenę o charakterystyce dookólnej (wymiana głównego elementu instalacji, czyli emitera pól elektromagnetycznych), co skutkowało zmianą miejsca występowania obszarów ponadnormatywnego pola elektromagnetycznego w otoczeniu anteny nadawczej. Z uwagi na zwiększenie negatywnego oddziaływania instalacji na środowisko zgłoszona zmiana stanowiła "istotną zmianę" powodującą konieczność zgłoszenia zmiany organom ochrony środowiska na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2016 r. poz. 672 ze zm., dalej: "p.o.ś."). W trakcie postępowania skarżąca podnosiła, że na podstawie przepisów powalonej ustawy nie każde zwiększenie występowania pola elektromagnetycznego wymaga zgłoszenia. Zgłoszeni wymagane jest w przypadku znaczącego zwiększenia negatywnego oddziaływania intalacji, do którego w sprawie nie doszło. W ocenie SKO kwestia, czy zgłoszona przez skarżą zmiana instalacji - anteny, dokonane ma charakter istotny pozostawała bez wpływu na obowiązek uregulowania opłaty skarbowej. Organ wskazał, że skoro zmiana anteny została przez skarżąca formalnie zgłoszona, stosownie do postanowień p.o.ś., na wymaganym do jej zmiany formularzu zgłoszenia instalacji wytwarzających pole elektromagnetyczne i zgłoszenie to zostało przyjęte przez właściwy organ, to zgłoszenie tej zmiany, jako czynność urzędowa, podlegało opłacie skarbowej, stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 maja 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 783, ze zm., dalej: "ustawa o opłacie skarbowej"). W przedmiotowej sprawie opłata ta, zgodnie z pkt 13 załącznika nr 1 do ustawy, wynosiła 120 zł. Obowiązek ciążył na skarżącej zgodnie z art. 5 ustawy o opłacie skarbowej. W aktach sprawy brak było potwierdzenie dokonania zapłaty przez skarżącą opłaty skarbowej, które powinna była złożyć zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 września 2007 r. w sprawie zapłaty opłaty skarbowej (Dz. U. z 2007 r., poz. 1330, ze zm., dalej: "rozporządzenie"). Zdaniem SKO, organ pierwszej instancji prawidłowo określił wysokość zobowiązania podatkowego na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: "O.p.").