Wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2019 r., sygn. II FSK 3018/17

Podatki inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1355/16 w sprawie ze skargi W. E. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. E. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 kwietnia 2017 r., III SA/Wa 1355/16, w sprawie ze skargi W.E. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę.

Stan faktyczny sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przedstawia się następująco.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: DIS/organ odwoławczy zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W.[...] (dalej: NUS /organ pierwszej instancji) z 5 listopada 2015 r. orzekającą o solidarnej odpowiedzialności skarżącego jako członka zarządu za zaległości E. Sp. z o.o. (dalej: spółka). DIS podkreślił, że w zakresie odpowiedzialności skarżącego za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od lutego do maja 2013 r. wszczęte zostało przez NUS postępowanie postanowieniem z dnia 30 września 2015 r. doręczonym 5 października 2015 r. Z akt sprawy wynika, że zobowiązanie podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od lutego do maja 2013 r. określone zostało decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z 30 grudnia 2014 r. doręczoną spółce 30 grudnia 2014 r. Ze znajdującego się w aktach sprawy pisma Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z 21 stycznia 2015 r. wynika, że spółka nie wniosła odwołania od ww. decyzji, tym samym stała się ona ostateczną w administracyjnym toku instancji, skarżący był uprawniony do złożenia odwołania, jednak tego nie zrobił. Organ odwoławczy stwierdził ponadto, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż egzekucja wobec spółki była bezskuteczna, co potwierdza postanowienie z dnia 13 lipca 2015 r. którym NUS z uwagi na bezskuteczność egzekucji z majątku spółki umorzył prowadzone postępowanie egzekucyjne. W konkluzji DIS podzielił w całości stanowisko NUS, iż w sprawie spełnione zostały pozytywne przesłanki odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej - skarżącego. Jednocześnie podzielił także pogląd, iż w sprawie nie zaistniały przesłanki egzoneracyjne, wymienione w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm., dalej: O.p.). DIS podkreślił, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż spółka zaprzestała wykonywać swoje zobowiązania wobec budżetu państwa od kwietnia 2013 r., zatem w świetle przepisu art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz.U. z 2016 r. poz. 2171 ze zm., dalej p.u.) wniosek o ogłoszenie upadłości spółki powinien być złożony już w pierwszej połowie 2013 r. DIS podkreślił, że skarżący pełnił funkcję prezesa zarządu spółki od 28 kwietnia 2010 r. do 9 stycznia 2014 r., zatem miał prawo i obowiązek do zgłoszenia wniosku o upadłość spółki w odpowiednim czasie, natomiast tego nie uczynił.