Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 3575/18

Podatek od nieruchomości

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del.) Marek Kraus (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Po 134/18 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 7 października 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 marca 2018r., sygn. akt. I SA/Po 134/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę wniesioną przez B. sp. z o.o. z siedzibą w K. ( dalej jako; ,,Skarżąca", ,,Spółka" ) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile ( dalej jako: ,,SKO" ) z dnia 7 października 2014r. w przedmiocie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2012r.

2. Z przyjętego do rozstrzygnięcia przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że:

2.1. Decyzją z dnia 5 grudnia 2012r. Wójt Gminy L. określił Spółce wysokość zobowiązania pieniężnego w podatku od nieruchomości za 2012r. na kwotę 36.807, 00 zł.

Decyzją z dnia 7 lutego 2013r. SKO utrzymało w mocy ww. decyzję organu pierwszej instancji.

Na skutek wniesionej skargi wyrokiem z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt III SA/Po 751/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił ww. decyzję SKO.

Sąd podzielił stanowisko organów podatkowych w zakresie opodatkowania budynków stawką podatkową właściwą dla tzw. budynków pozostałych, co było konsekwencją uznania, że budynki te nie mogą być wykorzystywane ze względów technicznych do działalności gospodarczej. Sąd nie podzielił przy tym poglądu Spółki o braku możliwości wykorzystania gruntu ze względów technicznych do prowadzenia działalności gospodarczej i wskazał, że dla uznania niemożności korzystania z gruntów ze względów technicznych nie jest wystarczające samo stwierdzenie podatnika, że z gruntów takich nie korzysta. Zdaniem Sądu organy podatkowe w sposób prawidłowy określiły powierzchnię nieruchomości podlegającą opodatkowaniu. Zdaniem Sądu wątpliwości budził sposób ustalenia wartości przedmiotu opodatkowania w odniesieniu do budowli. W ocenie Sądu wbrew tezom strony wskazywane przez nią akty notarialne nieruchomości nie zawierają danych o wartości budowli. Organy podatkowe mogły wobec tego ustalić wartość opodatkowania przede wszystkim na podstawie danych z odpowiedniej opinii biegłego. Jednak wartość budowli określona przez organy na kwotę 269.824,74 zł nie wynikała w żaden sposób z opinii biegłych, ponadto organy podatkowe obu instancji uzasadniając podjęte rozstrzygnięcia nie wskazały, dlaczego taką kwotę należało przyjąć jako podstawę opodatkowania budowli. Organ II instancji nie odniósł się w jakikolwiek sposób ani do kwoty wartości przedmiotu opodatkowania wskazanej w decyzji organu I instancji, ani nie wyjaśnił różnicy pomiędzy ta kwotą, a danymi wynikającymi z opinii biegłego, czy też w oparciu o jakie działania matematyczne kwota przyjęta została za podstawę opodatkowania.