Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. I FSK 193/17

Interpretacje podatkowe; Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju i Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2137/15 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2015 r. nr IPPP1/4512-284/15-2/EK w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna Ministra Rozwoju i Finansów dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 września 2016 r., w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 2137/15. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm., obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a." uchylił zaskarżoną przez P. S.A. z siedzibą w W. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 30 kwietnia 2015 r., wydaną wobec tej Spółki w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynikało, że we wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego Spółka wskazała, iż udostępnia przewoźnikom linie kolejowe. Wynagrodzenie za udostępnienie linii składa się m.in. ze stawki opłaty podstawowej, ustalanej na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 5 czerwca 2014 r. w sprawie warunków dostępu i korzystania z infrastruktury kolejowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 788), zwanego dalej w skrócie "rozporządzeniem z 5 czerwca 2014 r.". Zgodnie z § 7 ust. 19 tego rozporządzenia zarządca może przyznać ulgi w opłacie podstawowej w przypadkach, o których mowa w art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1594, ze zm., obecnie: Dz.U. z 2017, poz. 2117, ze zm.), zwanej dalej "ustawą o transporcie kolejowym". Na podstawie Aneksu nr 2 z 15 grudnia 2014 r. do umowy z 29 stycznia 2014 r. o dofinansowanie z budżetu państwa kosztów zarządzania infrastrukturą kolejową i jej ochrony (zwanej dalej "Umową"), zawartej z Ministrem Infrastruktury i Rozwoju, Zarządcy (tj. P. P. S.A.) zostały przyznane dodatkowe środki z tytułu tzw. ulgi intermodalnej tj. ulgi w opłacie podstawowej wprowadzonej przez Zarządcę w odniesieniu do pociągów realizujących przewozy intermodalne. Ulga ta ma służyć zwiększeniu konkurencyjności przewozów intermodalnych, które z uwagi na zmianę przepisów prawa stały się w pewnym momencie mniej konkurencyjne. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251, ze zm., obecnie tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 203), zwanej dalej "ustawą o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego", zadania w zakresie budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony infrastruktury kolejowej oraz zarządzania nią finansowane są ze środków zarządcy infrastruktury kolejowej. W myśl ust. 2 tego artykułu, zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być finansowane lub dofinansowane przez ministra właściwego do spraw transportu ze środków, o których mowa w art. 5, pod warunkiem że infrastruktura kolejowa jest udostępniana przez zarządców na zasadach określonych w ustawie o transporcie kolejowym.