Postanowienie NSA z dnia 19 września 2018 r., sygn. I OSK 1541/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 19 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 926/17 o odrzuceniu skargi R.H. na pismo Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie propozycji zatrudnienia postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 18 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 926/17 odrzucił skargę R.H. na pismo Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie propozycji zatrudnienia.

W uzasadnieniu postanowienia podał, że w niniejszej sprawie R.H. przedmiotem zaskarżenia uczyniła propozycję zatrudnienia, złożoną jej, jako funkcjonariuszowi Służby Celno-Skarbowej, w oparciu o art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej w skrócie "ustawa Przepisy wprowadzające"), którą oznaczyła jako czynność lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."). Ponadto wskazała, że działając pod przymusem prawno-ekonomicznym przyjęła przedstawioną jej propozycję zatrudnienia, niemniej nie zgadza się z nią, gdyż uważa, że powinna zostać jej przedstawiona propozycja służby. W ocenie skarżącej, propozycja zatrudnienia skutkuje tym, że niezależnie od tego, czy ją przyjmie, czy też nie, w istocie zwalnia ją ze służby, ponieważ albo ma ona charakter przeniesienia do pracy w roli pracownika, albo w ogóle zwalnia ją ze służby z dniem 31 sierpnia 2017 r. Skarżąca zaskarżonej propozycji zatrudnienia zarzuciła nieważność i bezprawność, z uwagi na brak podstaw prawnych do jej złożenia, tj. naruszenie art. 165 ust. 3 i 7 oraz art. 170 ustawy Przepisy wprowadzające oraz naruszenie art. 179 i art. 180 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U z 2016 r., poz. 1947 ze zm. "dalej w skrócie "ustawa o KAS"). Ponadto zarzuciła niekonstytucyjność zaskarżonego aktu/czynności, poprzez niezgodność z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1 i art. 60 Konstytucji RP. Wskazując na powyższe wniosła o uchylenie zaskarżonego aktu/czynności.