Postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. I OSK 2835/17

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 872/17 odrzucającego skargę A. W. na pismo Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie określenia warunków zatrudnienia postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

A. W. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na złożoną mu przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] pisemną propozycję z [...] kwietnia 2017 r. określającą nowe warunki zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej w Izbie Administracji Skarbowej w [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z 10 października 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 872/17 odrzucił powyższą skargę.

W ocenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż zaskarżona propozycja nie stanowi żadnego z aktów o których mowa w art. 3 § 2 pkt. 1-3 i 4a-7 P.p.s.a.

Sąd podał, że na gruncie ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej brak jest przepisu pozwalającego na uznanie, że zwolnienie ze służby następuje mocą zaskarżalnej decyzji administracyjnej. Zgodnie z art. 270 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, stosunek pracy czy też stosunek służbowy wygasa z mocy prawa bez konieczności wydawania w tym zakresie jednostronnego, władczego rozstrzygnięcia. Zatem taki skutek na gruncie ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej wywołuje de facto sama propozycja zatrudnienia. W ocenie Sądu przedmiotowej propozycji można przypisać pewne cechy aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Sąd wskazał, że propozycja zatrudnienia skierowana jest do indywidualnego podmiotu. Ponadto mając na uwadze regulację ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej: "przepisy wprowadzające KAS") uznać należy, że pisemna propozycja dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Powyższe nie oznacza jednak, iż skargę na propozycję zatrudnienia uznać należy za dopuszczalną. Dla dopuszczalności skargi na akt musi być bowiem spełniona również przesłanka zewnętrzności tj. akt lub czynność musi być skierowany do podmiotu niepodporządkowanego organizacyjnie ani służbowo organowi wydającemu dany akt lub podejmującemu daną czynność. Tego elementu nie spełnia zaskarżona w niniejszej sprawie propozycja zatrudnienia. Nie ulega wątpliwości, że skarżący w dniu przedkładania mu propozycji zatrudnienia był podporządkowany służbowo organowi przedstawiającemu propozycję. Należy wskazać, że każdy kto decyduje się na dobrowolne przystąpienie do tego rodzaju służby zyskuje większą w porównaniu z pracownikami umownymi stabilizację zatrudnienia. W zamian za to rezygnuje z pewnej części swobód obywatelskich, w tym decyduje się automatycznie na ograniczenie swego prawa do sądu. Prawo funkcjonariusza do sądu podlega ograniczeniom w sprawach wynikających z relacji między przełożonym i podwładnym. W tego rodzaju sprawach z zakresu wewnętrznej sfery działania służb mundurowych prawo do sądu jest ograniczone, co stanowi konsekwencję szczególnych cech nadrzędności i podrzędności, cech stosunku służbowego i związanej z tym dyspozycyjności (vide uchwała Sądu Najwyższego z 8 czerwca 2010 r., sygn. akt II PZP 5/10). Z powyższych względów nie można uznać, iż propozycja zatrudnienia złożona skarżącemu stanowi akt lub czynność, która podlegałaby kognicji sądów administracyjnych.