Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. II OSK 3283/17

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Roman Hauser Sędzia del. NSA Andrzej Irla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2472/16 w sprawie ze skargi A. P. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 14 września 2017 r. (sygn. akt VII SA/Wa 2472/16) oddalił skargę A. P. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2016 r. (znak: [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. P. postanowieniem z dnia [...] czerwca 2009 r. (znak: [...]) na podstawie art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymierzył A. P. karę w wysokości 75 tyś. zł z tytułu nielegalnego użytkowania stacji gazu płynnego, zlokalizowanej na działce nr [...] przy ul. [...] w T..

Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2009 r. (znak: [...]).

Wniosek o stwierdzenie nieważności tego postanowienia złożył A. P..

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2016 r. (znak: [...]) odmówił stwierdzenia nieważności kwestionowanego postanowienia. Podał, że nie jest ono obarczone żadną z wad, o których mowa w art. 156 par. 1 k.p.a. W szczególności brak jest podstaw do przyjmowania, że postanowienie to wydane zostało bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 par. 1 pkt 2 k.p.a.). Organ nadzoru zwrócił uwagę, że przed przystąpieniem do użytkowania określonej przepisami kategorii obiektów budowlanych należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie (art. 55 ust. 1 Prawa budowlanego). W przypadku naruszenia tego obowiązku, właściwy organ wymierza karę z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego (art. 55 ust. 1 ustawy). Z akt sprawy wynika, że w dniu 17 grudnia 2007 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. P. przeprowadził oględziny działki nr [...] położonej w T. przy ul. [...] podczas których stwierdził, że inwestor (A. P.) na podstawie decyzji Urzędu Rejonowego w B. P. z dnia [...] lutego 1997 r. (znak: [...]) wybudował magazyn gazu propan-butan z garażem, budynek administracyjny, gazową stację tankowania samochodów oraz szambo. Ustalił, że inwestor przystąpił do użytkowania przedmiotowego obiektu bez wymaganego pozwolenia na użytkowanie. Fakt nielegalnego przystąpienia do użytkowania potwierdza także decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. P. z dnia [...] stycznia 2008 r. (znak: [...]). Tą decyzją odmówiono A. P. udzielenia pozwolenia na użytkowanie stacji LPG z częścią socjalną, zlokalizowanej na działce nr [...] w T., przy ul. [...]. W powyższej decyzji wskazano, że przedmiotową inwestycję wybudowano niezgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym, a odstąpienia od tego projektu mają charakter istotny. Przeprowadzone w przedmiotowej sprawie postępowanie zostało zakończone wskazanym na wstępie postanowieniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2009 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał jednocześnie, iż samo obliczenie kary (ustalenie jej wysokości) przeprowadzone zostało prawidłowo. Organ nadzoru w uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] sierpnia zajął przy tym stanowisko odnośnie do zarzutu przedawnienia wymierzenia kary. Podkreślił w szczególności, że we wniosku o stwierdzenie nieważności inwestor wskazywał, że do użytkowania stacji paliw przystąpił wiosną 1998 r., wobec czego "bieg okresu przedawnienia rozpoczął się 1 stycznia 1999 r., a 5-letni okres na doręczenie decyzji o wymierzeniu kary minął 31 grudnia 2003 r.". Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego zwrócił jednak uwagę, że okoliczności, na które powołuje się skarżący były podnoszone już na etapie postępowania zwykłego i nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym. W trakcie przeprowadzonej kontroli w dniu 17 grudnia 2007 r. inwestor nie podał bowiem daty przystąpienia do użytkowania spornego obiektu. W dzienniku budowy prowadzonym dla spornej inwestycji kierownik budowy dokonał w dniu 9 listopada 2007 r. wpisu o treści "roboty budowlane zostały zakończone, zbiorniki i instalacje wykonano. Inwestor otrzymał stosowne dokumenty. Budynek socjalny nadaje się do użytkowania. (...) Na tym zakończono prowadzenie dziennika budowy." Wg Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, cytowane wpisy w dzienniku budowy nie potwierdzają stanowiska skarżącego odnośnie do daty wcześniejszego przystąpienia do użytkowania spornej inwestycji. Przyjmując bowiem za miarodajny w tej kwestii wpis o zakończeniu budowy należało stwierdzić, że w sprawie nie doszło do przedawnienia uprawnienia do nałożenia kary z tytułu nielegalnego przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego.